Sinds 1 december is Piet Mennes uit dienst bij Trebbe en geniet hij van zijn pensioen. Dik 42,5 jaar heeft hij bij ons bedrijf gewerkt. Zijn eerste project was op het ziekenhuis in Groningen en om de cirkel rond te maken was ook het laatste project van Piet in Groningen, op het Ebbingekwartier. De 67-jarige timmerman heeft na de ambachtsschool eerst zes jaar gewerkt in een timmerfabriek, daarna volgen zijn diensttijd, trouwde hij en ging Piet aan het werk bij Tiemstra. “Net als mijn vader en vele andere familieleden. Een half jaar werkte ik bij Tiemstra en toen hebben we onder meer de keten en andere spullen neergezet bij het Academisch Ziekenhuis Groningen, het huidige UMCG. Daarna ben ik als 24-jarige bij Trebbe er als het ware ingerold, toen Trebbe een bouwcombinatie vormde met Tiemstra voor diverse verbouwingen in het ziekenhuis. Ik hoefde niet te solliciteren.”
Langdurige werkrelatie met ziekenhuis
Zo’n 32 jaar heeft Piet elke dag verbouwd in het Groningse ziekenhuis. “Trebbe was hierbij de constante factor van de bouwcombinatie. Want Tiemstra werd overgenomen door Amstelland, die op haar beurt door Nelissen van Egteren en nu is het BAM. Leuk aan het werken in het ziekenhuis vond ik dat ik daar veel éénmalige klussen mocht uitvoeren zoals het inmetselen van een kunstwerk. Maar naast het AZG heb ik ook meegewerkt aan andere projecten, vaak in Groningen zoals de renovatie van de Hanzehogeschool en van Noorderpoort. Bij deze school moest er, om stroom op te wekken, een windpropeller komen op de schoonsteen die zo’n 18 meter hoog was. Wekenlang hebben we bovenop de schoorsteen gestaan met een betonmolen waarin we zakjes met beton stortten om daarna het beton in de schoorsteen te gieten. Uitermate langzaam moest dit gebeuren want de schoorsteen mocht niet barsten.”
Mooiste projecten
Op de vraag wat in de ruim 42,5 jaar zijn mooiste project was, antwoordt Piet dat dat een radar was op het dak van het ziekenhuis. “De radar kwam van vliegveld Eelde en staat nog steeds op het dak. Voor de montage maakten we beton stiepen, dat zijn beton opstortingen, waarop een bouwkraan de radar tilde. En ook het landingsplateau voor de helikopter op het ziekenhuisdak was zo’n 27 jaar geleden een bijzonder werk. En ook dat plateau wordt nog steeds gebruikt. Regelmatig kwam onze directeur Hein Trebbe senior langs om een praatje met ons maken bij ons project in het ziekenhuis. Dan hing hij over de bouwput heen en vroeg hoe het ging. Zijn oprechte aandacht vond ik erg bijzonder.”
Soepel samenwerken door overleg
Ook aan de nieuwbouw van het Innovatie Center op het Zernike-universiteitsterrein in Groningen heeft Piet goede herinneringen. Een multifunctioneel project met onder meer een laboratorium, proeffabriek, atrium, kantoren en klanteninnovatiecentrum. “De bouw verliep enorm soepel. Misschien kwam dat wel omdat aan het begin van elke werkdag bij een kop koffie de stand van zaken werd besproken met de voormannen. Voor mij was dat de eerste keer dat dit dagelijkse overleg plaatsvond. En ook nieuw bij dit project waren de automatische poorthekken die je met je mobiele telefoon kon openen. Zo werden mensen die niks op de bouwplaats te zoeken hadden, gemeden.”
Duizenden palen uitgezet
Als timmerman heeft Piet in zijn beginperiode ook veel maatwerk uitgevoerd. “Toen was er nog alleen maar een waterpastoestel en een theodoliet. De gebruiksaanwijzing was in het Chinees, dus ik heb me thuis in deze apparatuur verdiept. En zo heb ik me de taken van maatvoering in de eerste 20 jaar van mijn loopbaan bij Trebbe toegeëigend. Ik kan wel zeggen dat ik duizenden en duizenden palen handmatig met stokjes en draden heb uitgezet. Het was intensief maar vooral leuk werk en verantwoordelijk want niemand controleerde of de palen goed stonden. In het begin maakte ik me wel eens zorgen, had zelfs soms slapeloze nachten. Ik vond het dan ook fijn dat het later wel gecontroleerd werd door een collega. Naast de maatvoering heb ik ook heel kort wat uitvoeringstaken gedaan. Maar al snel bleek dat ik daar niet voor geboren was. Ik vond het moeilijk om boos te worden op mensen, om ze een uitbrander te geven als het fout was. Ik help ze dan liever.”
Veel veranderd in de bouw
Tijdens zijn loopbaan van 42,5 jaar is er veel veranderd in de bouw. “Ik kan wel zeggen dat de hele manier van bouwen anders is geworden. Als je vroeger begon met bouwen dan had je tekeningen van de fundering maar ook al van het dak. Hierdoor kon je meedenken met de uitvoerder. En nu start de bouw al terwijl de tekeningen van de volgende verdieping nog niet klaar zijn. Ik vond het jammer dat niet alle gegevens niet bekend waren want ik dacht wel eens: als ik dat van tevoren geweten had, dan had ik mijn werk anders uitgevoerd. Helaas is het de huidige tijdsgeest dat alles snel moet. Maar gelukkig is het werk door de jaren heen wel lichter geworden. Er zijn nu betere liften en gereedschap, beton storten was vroeger echt zwaar werk. Ook is het werk veiliger geworden. Veiligheid moet in jezelf zitten maar je werkt nu bewust veiliger omdat er continu op gewezen wordt. En dat vind ik heel goed want aan veiligheid hangt een kostenplaatje dat zichzelf terugverdient. Maar één ding is in al die tijd nooit veranderd: je moet altijd je verstand blijven gebruiken.”
Wil jij ook werken bij Trebbe?
Altijd met plezier aan het werk en nu thuis
Piet kijkt met veel genoegen terug op zijn tijd bij Trebbe. “Ik vond het belangrijk dat de sfeer goed was op de bouwplaats. Ik heb het geluk gehad dat ik met uitvoerders en andere collega’s gewerkt heb, die me lagen ook al is iedereen anders. Ik kan me goed aanpassen en dan werk je met plezier. Trebbe is een fijn bedrijf. Ik ben altijd behandeld met respect. Daarom wil ik mijn collega’s bedanken voor de fijne samenwerking. Ik heb mooie herinneringen, maar ik mis mijn collega’s niet. Ik vind het nu heerlijk dat ik me ’s morgens nog een keer kan omdraaien in bed. En overdag vermaak ik me thuis prima met de (klein)kinderen, kleine klusjes zoals schilderen en mijn vrouw helpen met onder meer het snoeiwerk in onze tuin. En ik wil leren omgaan met een iPad en iPhone. Maar ik vind het nu eerst fijn om goed de tijd te nemen voor mezelf, lekker in een stoel mijmeren over vroeger en dan tevreden naar buiten te kijken hoe de boom groeit.”
