Op 23 augustus 2024 vierde Marcel Kaijser dat hij 25 jaar geleden bij Trebbe in dienst kwam als leerling-timmerman. Marcel volgde destijds de vierjarige vakopleiding timmerman bij SSPB in Hoogezand en had al twee jaar werkervaring opgedaan bij een bouwbedrijf. Toen dit bedrijf failliet ging, regelde school dat Marcel de andere twee jaar aan de slag kon bij Trebbe in Groningen. “Ik heb dus nooit gesolliciteerd bij Trebbe, ik kende Trebbe zelfs helemaal niet. Ik dacht dat het een klein bedrijf was. Mijn beeld van Trebbe werd al snel bijgesteld en vele jaren later heb ik het er nog steeds naar mijn zin. Ik vind het elke dag weer een uitdaging om mijn werkzaamheden zo goed mogelijk uit te voeren.”
Eerst Assen maar al snel naar UMCG
De 44-jarige Marcel begon in 1999 als leerling-timmerman bij Trebbe. Dat betekende dat hij vier dagen per week werkte en één dag naar school ging. “Mijn eerste project waren twaalf nieuwe koopwoningen Kloostersingel in Assen. Op mijn eerste dag ben ik daar begonnen met het kalenderen van de heipalen en daarna heb ik meegewerkt aan de bekisting. Echter na een tijdje kreeg ik onenigheid met mijn leermeester waardoor ik de overstap maakte naar een ander project. En dat was mijn eerste project in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG), waar de energiecentrale een nieuwe betonnen trap moest krijgen. En 25 jaar later werk ik nog steeds voor het UMCG.”
Ontwikkeld tot uitvoerder
Na twee jaar leerling-timmerman werd Marcel timmerman. “Die functie heb ik ongeveer twaalf jaar gehad en tijdens het laatste jaar verrichtte ik ook al uitvoeringswerkzaamheden. Want ik had toen vier jaar lang de cursus voor uitvoerder gevolgd in de avonduren. En sinds zo’n dertien jaar ben ik nu uitvoerder, hoofdzakelijk voor klussen in het UMCG. Ik kom overal in het ziekenhuis, gemiddeld loop ik wel vijftien kilometer op een werkdag. En naast het UMCG doe ik ook verbouwingen en kleine storingen in het noorden van ons land. Deze verscheidenheid aan werkzaamheden vind ik erg leuk. Vooral als er een klus is waarvan gezegd wordt dat het niet op te lossen is, dan vind ik het juist een enorme uitdaging om het wel op te lossen.”
Alles kan, alles is op te lossen
In het UMCG zit Marcel dan ook helemaal op zijn plek. “Sommige dagen voeren we een repetitieklus uit, maar ook vaak moeten we een oplossing verzinnen voor een moeilijke klus. Het ziekenhuis is deels verouderd en deze oudbouw moet wel blijven functioneren totdat het verbouwd wordt. Dus ik zeg altijd: alles wat vroeger gemaakt is, kunnen we nu ook maken. Soms vraagt het veel denkwerk om een oplossing te bedenken, zoals bij het herstellen van oude raammechaniek. Of toen we een enorm groot scherm moesten verhuizen van de ene sporthal naar een andere. Van dit oude scherm dat de sporthal in tweeën splitste, waren geen nieuwe onderdelen meer te verkrijgen, dus er mocht niks kapot gaan tijdens de verhuizing. En als het dan lukt zoals ik het verzonnen heb, maakt dat mijn werk ontzettend leuk.”
Geen dag hetzelfde in het ziekenhuis
Ook heeft Marcel mooie herinneringen aan andere projecten zoals de verbouwing van de oudbouw van het Martini Ziekenhuis in Groningen. “Dit project nam bijna 2,5 jaar in beslag en we hadden goede communicatie met de mensen in het ziekenhuis. Bij het Martini Ziekenhuis zijn de regels veel soepeler dan bij het UMCG, de lijnen waren kort en er werden snel beslissingen genomen. Ook de renovatie van het Alfa-college in Groningen was een mooi werk. De hele school is verbouwd en materialen werden indien mogelijk hergebruikt. Zo zijn de overheaddeuren van het motorvoertuigenlokaal de toegangsdeuren naar de keuken in de kantine geworden. En omdat de school tijdens de verbouw bleef doordraaien, hebben we een uitgebreid plan van aanpak gemaakt voor de logistiek, planning en communicatie. Ook in het UMCG werken we on going concern, het zorgproces moet altijd doorgaan. Zo kunnen we alles geregeld hebben om bijvoorbeeld een operatiekamer te verbouwen, maar als er dan opeens een operatie moet plaatsvinden dan gaat onze verbouw niet door. Daarom is geen dag hetzelfde in het UMCG.”
“Marcel Kaijser"En als het dan lukt zoals ik het verzonnen heb, maakt dat mijn werk ontzettend leuk.”
Typisch Trebbe
Op de vraag wat zijn geheim is waarom hij al 25 jaar bij Trebbe werkt, antwoordt Marcel dat hij het fijn vindt dat hij al jarenlang met dezelfde medewerkers in het ziekenhuis werkt en ook bij Trebbe werkt hij met vaste collega’s samen. “De onderlinge sfeer is goed. We vormen een hechte groep, we weten wat we aan elkaar hebben. We hebben allemaal de benodigde timmerervaring maar ook zijn we vanwege de kwetsbare patiënten geduldig en rustig, we maken geen lawaai en hebben respect voor de omgeving. Dat zijn echt eigenschappen die je nodig hebt om te werken in een ziekenhuis. Ook vind ik het prettig dat er bij Trebbe niet continu op je gelet wordt en dat je zelf beslissingen mag nemen. Deze vrijheid geeft vertrouwen en het gevoel dat je het goed doet.”
Veel is veranderd
Echter er hebben tijdens de loopbaan van Marcel ook veranderingen plaatsgevonden die hij minder leuk vindt. “Toen ik bij Trebbe in 1999 begon met werken, waren er drie uitvoerders op het UMCG. Nu ben ik er alleen. Van de andere uitvoerders heb ik veel geleerd zoals hoe ik klussen moet oppakken. Daarom vind ik het nu soms jammer dat ik niet meer met een collega-uitvoerder kan sparren. Ook door de digitalisering is heel veel veranderd. Veel is verbeterd maar ik mis het wel eens dat we geen tekeningen meer hebben. Daardoor heb ik minder contact met de vakmannen want vroeger gaf ik met behulp van de tekening aan het begin van elke werkdag uitleg aan de vakman. Maar wat altijd hetzelfde is gebleven is dat we ons nooit vervelen, elke dag zijn we weer lekker samen aan het werk.”
Wil jij ook werken bij Trebbe?
Meewerkende uitvoerder
Als uitvoerder maakt Marcel onder meer planningen en stuurt hij de vakmannen aan, maar ook werkt hij regelmatig zelf mee om storingen op te lossen. “Soms wil ik teveel zelf doen, ik wil dan graag meehelpen waardoor mijn planning in de war komt. Ik ben altijd bereikbaar, mijn telefoon neem ik ook ’s nachts, in het weekend en tijdens mijn vakantie op. Zo vroeg het Martini Ziekenhuis een keer of de stofschotten op Goede Vrijdag afgebroken konden worden. Mijn collega-timmermannen hadden die dag vrij gepland of wilden op vakantie, dus ben ik op Goede Vrijdag naar het Martini Ziekenhuis gegaan om samen met de projectleider van het ziekenhuis de klus te klaren. Op die manier wil ik gewoon nog jaren lekker doorgaan en daarbij blijf ik voortdurend kijken of we nog beter kunnen worden.”
“Marcel Kaijser"Ook vind ik het prettig dat er bij Trebbe niet continu op je gelet wordt en dat je zelf beslissingen mag nemen. Deze vrijheid geeft vertrouwen en het gevoel dat je het goed doet.”
